سیاست مالی خنثی، باهدف ایجاد توازن بین درآمدها و هزینههای دولت، از افزایش بیرویه نقدینگی که میتواند به تورم منجر شود، جلوگیری میکند و درعینحال، از کاهش شدید هزینههای دولتی که میتواند به رکود اقتصادی ختم شود، پرهیز مینماید. اهمیت این سیاست در این است که میتواند بهعنوان یک سپر دفاعی در برابر نوسانات اقتصادی عمل کند و به دولتها این امکان را میدهد که بدون ایجاد اختلال در روند طبیعی اقتصاد، به اهداف بلندمدت خود دست یابند. اما چگونه میتوان این سیاست را بهدرستی اجرا کرد و چه تأثیراتی بر جامعه و اقتصاد خواهد داشت؟ در ادامه این مقاله به بررسی مفهوم سیاست مالی خنثی چیست، میپردازیم.
سیاست مالی چیست؟
سیاست مالی به مجموعه اقدامات دولتها برای تأثیرگذاری بر وضعیت اقتصادی کشور از طریق تغییرات در میزان مالیاتها و میزان هزینههای عمومی اشاره دارد. هدف از این سیاستها میتواند تحریک رشد اقتصادی، کاهش نرخ بیکاری، کنترل تورم و تعادل بودجه باشد. علاوهبر سیاست مالی خنثی، نوع دیگری سیاست مالی عبارتاند از:
سیاست مالی انقباضی چیست؟
این سیاست شامل افزایش مالیاتها و کاهش هزینههای دولتی است تا تقاضای کل کاهش یابد که میتواند به کنترل تورم کمک کند. بهترین بروکر فارکس، بروکری است که با ارائه خدمات شفاف و حمایت مداوم، اعتماد معاملهگران را جلب کند، درحالیکه سیاست مالی خنثی به تعادل در بازارهای مالی کمک میکند و از نوسانات شدید جلوگیری مینماید.
سیاست مالی خنثی چیست؟
سیاست مالی خنثی به سیاستی اشاره دارد که در آن دولت تلاش میکند تا تأثیر مستقیمی بر رشد اقتصادی نداشته باشد. در این حالت، دولت هزینهها و مالیاتها را بهگونهای تنظیم میکند که به تعادل بودجه دست یابد و از ایجاد کسری یا مازاد بودجه جلوگیری کند. سیاست مالی خنثی معمولاً در دورههایی که اقتصاد در وضعیت مطلوبی قرار دارد و نیازی به تحریک یا کنترل از طریق سیاستهای مالی نیست، مورداستفاده قرار میگیرد. این نوع سیاست به دولت اجازه میدهد تا روی اهداف بلندمدتتر مانند ساختاردهی مجدد به بودجه و اصلاحات ساختاری تمرکز کند. این سیاست همچنین به حفظ ثبات اقتصادی کمک کرده و از نوسانات شدید در فعالیتهای اقتصادی جلوگیری مینماید.
هزینهها و درآمدهای دولت چه مواردی هستند؟!
هزینهها و درآمدهای دولت، شامل موارد متعددی میشوند که به تأمین مالی فعالیتها و خدمات عمومی کمک میکنند. درآمدهای دولت، میتوانند شامل موارد زیر باشند:
مالیاتها
سیاست مالی خنثی، بهمعنای تعادل بین مخارج دولتی و درآمدهای مالیاتی است تا تأثیر تورمی یا کاهشی بر اقتصاد اعمال نشود. مالیاتها به دو دسته کلی مالیاتهای مستقیم و مالیاتهای غیرمستقیم تقسیم میشوند. مالیاتهای مستقیم، شامل مالیاتبردرآمد و مالیات بر دارایی هستند که بهطور مستقیم از افراد و شرکتها اخذ میشود. مالیاتبردرآمد، شامل مالیات بر حقوق، مالیات بر املاک، مالیات بر کشاورزی و سایر درآمدها است. از طرف دیگر، مالیات بر دارایی به داراییها و منابع ثروت خالص فرد تعلق میگیرد و شامل مالیات بر املاک، مالیات بر ارث و سایر داراییها میشود.
مالیاتهای غیرمستقیم، مانند مالیات بر ارزشافزوده، بر مصرف کالاها و خدمات اعمال میشود و بهطور غیرمستقیم از طریق فروشندگان به دولت پرداخت میشود. این نوع مالیات به موضوع مصرف و محدودکردن واردات بیشتر اشاره دارد و بهطورکلی، بر ارزشافزودهای که در هر مرحله از تولید و توزیع کالا یا خدمات ایجاد میشود، محاسبه و اخذ میگردد.
گمرک
یکی از مباحث مهم در علم اقتصاد، درک و تبیین مفهوم «سیاست مالی خنثی چیست» است که به شما امکان میدهد تأثیرات سیاستهای دولتی را بر اقتصاد ارزیابی کنید. گمرکها نهادهای دولتی هستند که وظیفه نظارت بر ورود و خروج کالا از مرزهای یک کشور را بر عهده دارند. درآمدهای حاصل از گمرکات از طریق تعرفهها و مالیاتهایی که بر کالاهای وارداتی و صادراتی اعمال میشوند، به دست میآیند. این درآمدها میتوانند منبع مهمی برای تأمین بودجه دولتها باشند و درعینحال، به تنظیم بازار داخلی و حمایت از تولیدات ملی کمک کنند. همچنین نقش مهمی در جلوگیری از قاچاق کالا و حفظ امنیت اقتصادی کشور ایفا میکنند.
درآمد ناشی از شرکتهای دولتی
درآمد ناشی از شرکتهای دولتی به سودی اشاره دارد که از فعالیتهای تجاری شرکتها به دست میآید و دولت در آنها سهم دارد یا مالکیت کامل آنها را دارد. این شرکتها در بخشهای مختلفی مانند انرژی، حملونقل، مخابرات و معدن فعالیت میکنند. درآمدهای حاصل از این شرکتها میتوانند بهصورت مستقیم به خزانه دولت واریز شوند یا برای سرمایهگذاری مجدد در پروژههای زیربنایی و خدمات عمومی استفاده شوند. این شرکتها نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشور ایفا کرده و به ایجاد اشتغال و رشد صنایع داخلی کمک میکنند. در برخی موارد، سود حاصل از این شرکتها منبع قابلتوجهی برای تأمین بودجه دولتی است.
بیشتر بخوانید: تکنیک های مدیریت سرمایه
درآمدهای سرمایه
درآمدهای سرمایه اصطلاحی است که به پول نقد یا دیگر داراییهایی که از طریق فروش یا مبادله داراییهای ثابت و سرمایهگذاریهای دولت به دست میآید، اشاره دارد. این داراییها میتوانند شامل زمین، ساختمان، تجهیزات، سهام در شرکتهای خصوصی یا سایر انواع سرمایهگذاریها باشند. درآمدهای سرمایه برای تأمین مالی پروژههای عمرانی، کاهش بدهیهای دولتی یا سایر اهداف مالی استفاده میشوند. این نوع درآمد، بهخصوص در زمانهایی که دولتها بهدنبال تقویت بودجه خود هستند یا میخواهند در بخشهای جدیدی سرمایهگذاری کنند، اهمیت پیدا میکند. درآمدهای سرمایه به دولتها کمک میکنند تا منابع مالی خود را متنوع کرده و به افزایش کارایی و بهرهوری در مدیریت داراییهای عمومی بپردازند.
کمکهای خارجی
در دورههای رکود اقتصادی، برخی از صاحبنظران بر این باورند که دولتها باید از سیاست مالی خنثی فاصله گرفته و به سمت سیاستهای مالی توسعهای حرکت کنند. کمکهای خارجی به مبالغی گفته میشود که توسط دولتها، سازمانهای بینالمللی یا نهادهای خیریه به کشورها یا سازمانهایی در سراسر جهان ارائه میشود. این کمکها میتوانند بهصورت کمکهای بلاعوض، وامهای با بهره پایین، یا حتی کمکهای فنی و مشاورهای باشند.
هدف از ارائه کمکهای خارجی، امکان دارد شامل توسعه اقتصادی، کاهش فقر، بهبود سلامت عمومی، تقویت آموزش و پشتیبانی از پروژههای زیربنایی باشد. این کمکها در شرایط اضطراری، مانند فجایع طبیعی یا بحرانهای انسانی به کار میروند. کمکهای خارجی نقش مهمی در تقویت روابط دیپلماتیک و همکاریهای بینالمللی دارند و بهعنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف سیاسی و امنیتی نیز استفاده میشوند. در برخی موارد، کمکهای خارجی به تقویت ظرفیتهای محلی و ارتقا خودکفایی در کشورهای درحالتوسعه کمک میکنند.
تحلیلگران اقتصادی با طرح این پرسش که سیاست مالی خنثی چیست به بررسی تأثیرات مختلف سیاستهای دولتی بر رشد اقتصادی میپردازند. هزینههای دولت نیز میتوانند شامل موارد زیر باشند:
هزینههای جاری
هزینههای جاری به مخارجی اشاره دارد که برای اداره روزمره دولتها و ارائه خدمات به شهروندان انجام میشود. این هزینهها شامل دستمزدها و حقوق کارکنان دولت، هزینههای اداری، خدمات عمومی مانند آموزش و بهداشت و نگهداری و تعمیر زیرساختهای حیاتی، مانند جادهها، پلها، و شبکههای آب و برق میشوند.
هزینههای جاری بخش عمدهای از بودجه دولتها را تشکیل میدهند و برای اطمینان از ارائه خدمات مداوم و کارآمد به جامعه حیاتی هستند. مدیریت دقیق این هزینهها برای حفظ تعادل بودجه و جلوگیری از کسری بودجه اهمیت دارد. در برخی موارد، دولتها ممکن است بهدنبال کاهش هزینههای جاری باشند تا منابع مالی بیشتری را برای سرمایهگذاریهای آتی یا کاهش بدهیهای ملی فراهم کنند.
هزینههای عمرانی
هزینههای عمرانی به مجموعهای از هزینههایی گفته میشود که برای ایجاد، توسعه و نگهداری زیرساختهای حیاتی یک جامعه صرف میشود. این زیرساختها شامل جادهها، پلها، تونلها، خطوط راهآهن، مدارس، بیمارستانها و سایر امکانات عمومی هستند که نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی شهروندان و تقویت اقتصاد ملی ایفا میکنند. مدیریت هزینههای عمرانی یکی از جنبههای کلیدی در اجرای موفقیتآمیز پروژههای زیربنایی است. این فرایند شامل برنامهریزی دقیق، برآورد هزینهها، کنترل و نظارت مستمر بر هزینههای انجام شده و اعمال اقدامات اصلاحی در صورت نیاز است. مدیریت هزینهها بهگونهای است که پروژهها در چارچوب بودجه تعیین شده به اتمام برسند و از افزایش بیرویه هزینهها جلوگیری شود.
سیاست مالی خنثی میتواند بهعنوان یک ابزار برای جلوگیری از نوسانات شدید اقتصادی در نظر گرفته شود. در کشورهای درحالتوسعه، عوامل هزینهساز دیگری نیز وجود دارند که ممکن است حین اجرای پروژه ظاهر شوند و برآورد اولیه هزینههای پروژه را تحتتاثیر قرار دهند. این عوامل میتوانند شامل تغییرات در قیمت مصالح، نیروی کار و تجهیزات و همچنین تاخیرهای ناشی از مسائل فنی یا مدیریتی باشند که همگی باید در مدیریت هزینهها مدنظر قرار گیرند.
بودجه دفاعی
بودجه دفاعی به مجموعهای از هزینههایی اختصاصیافته به نیروهای مسلح و تضمین امنیت ملی یک کشور اشاره دارد. این بودجه شامل تأمین مالی برای خرید و نگهداری تجهیزات نظامی، آموزش و حقوق نیروهای مسلح و همچنین تحقیق و توسعه در زمینههای دفاعی است. بودجه دفاعی یکی از بزرگترین بخشهای هزینهای بسیاری از دولتها به شمار میرود و نشاندهنده تعهد یک ملت به حفظ حاکمیت و امنیت خود در برابر تهدیدات داخلی و خارجی است.
تخصیص بودجه دفاعی در کشورهای مختلف بر اساس عوامل متعددی تعیین میشود، از جمله سیاستهای دفاعی ملی، تهدیدات امنیتی موجود و تعهدات بینالمللی. بودجه دفاعی میتواند شامل هزینههای مرتبط با عملیات نظامی خارج از کشور و حمایت از متحدان باشد. بحث در مورد اینکه سیاست مالی خنثی چیست، میتواند به معاملهگران در درک بهتر نقش دولتها در تنظیم بازارهای مالی کمک کند.
بودجه رفاهی
بودجه رفاهی به بخشی از بودجه دولتی اختصاص داده میشود که برای حمایت از برنامههای اجتماعی و رفاهی طراحی شده است. این برنامهها شامل بیمههای اجتماعی، کمکهای مالی به نیازمندان، بازنشستگی و بیمه بیکاری هستند. هدف از این بودجه، کاهش فقر، تضمین امنیت اقتصادی برای شهروندان و ارائه شبکه ایمنی اجتماعی برای کمک به افراد در مواقع نیاز است.
تخصیص بودجه رفاهی بر اساس اولویتهای سیاسی و اقتصادی هر کشور و نیازهای جامعه آن تعیین میشود. این بودجه به تقویت بنیانهای اجتماعی کمک کرده و میتواند در زمانهای بحرانی مانند رکود اقتصادی یا بلایای طبیعی، نقش حیاتی ایفا کند.
بیشتر بخوانید: بدهی دولتی
بدهیهای دولت
بدهیهای دولت به مجموعهای از تعهدات مالی اشاره دارد که دولتها برای تأمین مالی برنامههای خود، از جمله هزینههای جاری و سرمایهگذاریهای عمرانی ایجاد میکنند. این بدهیها میتوانند شامل وامهای داخلی و خارجی باشند که دولتها از بازارهای مالی داخلی یا از سایر کشورها و نهادهای بینالمللی دریافت میکنند.
پرداخت بهره و اصل وامها، یکی از مهمترین جنبههای مدیریت بدهی دولتی است. بهره وامها بهصورت دورهای و بر اساس نرخ بهره تعیین شده برای وام پرداخت میشود، درحالیکه اصل وام باید در پایان دوره وام یا طی قسطهای مشخص بازپرداخت شود. برخی اقتصاددانان معتقدند که سیاست مالی خنثی در زمانهایی که اقتصاد در حالت تعادل است، میتواند به حفظ ثبات کمک کند.
خدمات اپوفایننس
در اپوفایننس ما بر این باوریم که اعتبار ما در بازار، ارزشمندترین دارایی ماست. بههمین دلیل، ما همواره در تلاشیم تا نیازهای مشتریانمان را با بالاترین کیفیت برآورده سازیم. مزایای ترید با بروکر اپوفایننس:
- پلتفرم تجارت اجتماعی اختصاصی: با کپیکردن معاملات بهترین معاملهگران اپوفایننس در حساب معاملاتی خود، تجربهای نوین در تجارت کسب کنید؛
- بروکر رگوله شده: اپوفایننس با داشتن مجوزهای FSA و ASIC، به حفاظت از سرمایههای شما متعهد است؛
- اسپردهای بسیار رقابتی: با اسپردهایی نزدیک به صفر پیپ، قدرت معاملاتی خود را بهبود بخشید؛
سیاست مالی خنثی چگونه میتواند به کاهش بیکاری کمک کند؟
سیاست مالی خنثی معمولاً بر کاهش بیکاری تمرکز ندارد، اما میتواند با ایجاد ثبات اقتصادی، زمینهساز اشتغال شود.
آیا سیاست مالی خنثی میتواند در برابر شوکهای اقتصادی مقاومت کند؟
سیاست مالی خنثی ممکن است در برابر شوکهای اقتصادی کمتر مقاوم باشد، زیرا تمرکز آن بر حفظ وضعیت موجود است تا اقدامات فعالانه.